Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Duo Reges: constructio interrete. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Non laboro, inquit, de nomine. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Tria genera bonorum; Sed hoc sane concedamus. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Sed quid sentiat, non videtis. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Ita nemo beato beatior. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.