Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Duo Reges: constructio interrete. Hos contra singulos dici est melius. Deinde dolorem quem maximum? Quis hoc dicit? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Quod quidem iam fit etiam in Academia. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quare conare, quaeso. Quae cum dixisset, finem ille.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?